Week 13

Hallo,

Afgelopen week zijn mijn huisgenoten vertrokken met een repatrieringsvlucht naar Frankfurt. Zij zullen vanuit hier een trein nemen om vervolgens ergens in Duitsland opgehaald worden. Vandaag zal echt hun laatste dag in Ghana zijn. Het voelt toch wat gek om weer alleen te wonen nadat we een gezellige tijd hadden. Gelukkig zullen we nog snel afspreken als we beiden thuis zijn. Ik kan gelukkig goed alleen zijn als het enkel gaat over dat maandje dat ik hier nog verblijf. Ik bereid me ergens mentaal al voor omdat ik weet dat een maand zo voorbij is. Eigenlijk wil ik hier ook helemaal niet weg, ondanks dat ik graag mijn vrienden en familie weer eens wil zien.

Momenteel probeer ik me op stage nuttig te maken door voorlichtingsmateriaal te ontwerpen voor cliënten om zo  de werking van het lichaam en de lever beter uit te kunnen leggen en daarmee ook de voedingsadviezen die ik aan hen geef te onderbouwen. Verder ben ik dit weekend eens naar een andere markt gegaan voor mijn versproducten. Een afwisseling van omgeving is soms prettig omdat je toch niet veel kanten uit kan door COVID-19. Ik werd hier zoals op elke markt van alle kanten gevraagd om mango’s, tomaten of whatever te kopen. Ik heb geleerd veel te negeren als ik het niet nodig heb (anders duurt het 2 uur om alle benodigheden te halen).

Maar een verkoopster trok mijn aandacht toen ze zei dat ze sheabutter verkocht. Hier in Ghana staan er aardig wat sheabomen die eetbare vruchten met daarin noten produceren en na een lang en intensief verwerkingsproces kan er van de noten boter gemaakt worden. Ik liep met haar mee naar de opslagplaats om een kijkje te nemen. Ze verkocht de boter in enorme hoeveelheden; makkelijk de grootte van een bowling bal. De kwaliteit was goed, 100% pure boter. De pure boter is wat gelig als hij onbewerkt is. Ik vertelde haar dat ik het wel wilde kopen, maar dan in een kleiner bakje. Maar ze verkochten het dus alleen in deze hoeveelheden.. Uiteindelijk wilde ze wel een uitzondering maken door de bal doormidden te snijden. Dit was nog steeds een goede 3 kilo aan sheabutter, en ik heb daadwerkelijk geen idee hoe ik dit ooit mee moet gaan nemen in mijn koffer. Waarschijnlijk kan ik mijn buren dus een plezier doen door een deel te geven. Voor de prijs hoef je het hier in ieder geval niet te laten: ik betaalde omgerekend 4 euro. Ter vergelijking: in Nederland betaal je 5 euro voor 250 gram. Dezelfde hoeveelheid kost je in Nederland dus €60- (!)

Op donderdag had ik een zeer willekeurige ontmoeting met één van de bewoners uit mijn straat. Ik had geen zin om te koken en wilde graag Tuo Zaafi halen. Dit is een gerecht op basis van maisdeeg wat je in soep doopt. Dat is wat de meeste mensen iedere dag eten in deze regio. De jongeman zei dat hij ook eten wilde halen en vroeg of we samen konden gaan. Na wat aarzeling besloot ik dat het voorstel prima was. Vervolgens hadden we een gezellige avond waarbij we eindeloos gepraat hebben over goede films. Hij lachte me wel uit toen ik de koeienmaag in mijn soep niet weggekauwt kreeg. Niet omdat het vies was, maar het was gewoon veel te taai om te eten voor mij als westerling. Een full Ghana experience zoals Lennart zou zeggen.

Afgelopen zaterdag liep de Ramadan ten einde, en normaal gesproken wordt het suikerfeest (hier salah genoemd) uitbundig gevierd met eten, muziek en gedans. Maar dit jaar zal het festijn vast erg saai geweest zijn voor de mensen hier door verbod op samenkomst. Gelukkig waren er wel een aantal restaurants open waar mensen naar toe konden. Zo heb ik samen met Nalekaa en zijn vriend het einde van hun vasten gevierd door onze zondag bij het zwembad en restaurant van een hotel te spenderen.

Dat was het weer voor deze week. Vandaag werk ik thuis aan wat opdrachten omdat Salah hier als officiële feestdag wordt gezien!

Feitjess:

-Lake Volta, gelegen in de Volta regio in Ghana is ‘s werelds grootse kunstmatige meer. Het heeft een oppervlakte van 8502 km²

-De gemiddelde levensverwachting van mensen is hier 61,5 jaar.