Week 9

28 april 2020 - Bolgatanga, Ghana

Hallo en fijne Koningsdag nog!

Vorige week heb ik hard gewerkt aan het afronden van mijn onderzoek over the double burden of malnutrition in de Northern Region. Het was een interessant onderzoek om uit te voeren omdat uit mijn interviews met een dorpshoofd, verpleegkundigen en een aantal andere onderzoeken blijkt dat ondervoeding in dit gebied samen hangt met factoren zoals armoede, voeding taboos en een gebrek aan sanitaire voorzieningen. Het is vaak zo dat mensen hier infecties krijgen van onveilig drinkwater en door de symptomen daarvan een tekort aan voedingstoffen krijgen. Of juist andersom: ze eten niet gevarieerd en lopen daardoor sneller een infectie op waardoor ze nog meer ondervoed raken.
In de stad is eten en frisdrank daarentegen betaalbaar voor de rijkere stedelingen. Zij verkiezen liever de taxi of motor boven lopen, vooral de jeugd denkt hier zo over. In de stad komt overgewicht daardoor ook voor. Ik heb zo een beter beeld kunnen krijgen van de situatie hier die altijd gecompliceerder is dat het lijkt op voorhand.


Nadat ik dit onderzoek vrijdag nacht in heb geleverd voor school dook ik mijn bed in. De wekker stond namelijk om kwart voor vijf omdat ik en mijn huisgenoten de vroegste optie wilden nemen naar Tongo Hills, de eerste bestemming van de geplande weekend trip. Uiteraard had ik het veel te laat gemaakt en werd ik pas om kwart over vijf wakker van het geklop op mijn deur van kamergenoot Lennert. Het was nogal een gehaast ochtendje dus. Gelukkig bleek op het station dat er meer dan genoeg taxi’s vertrokken naar de bestemming, sterker nog: als rijke blanken staan taxichauffeurs voor je in de rij.
Na stevig onderhandeld te hebben over de prijs vertrokken we voor een 3 uur durende rit naar de Upper East Region om naar Tongo hills te gaan. Tongo is een dorp waar de meeste bewoners nog traditionalisten zijn, zij hebben dus nog hetzelfde geloof als hun verre voorouders. Ik kan de religie het beste vergelijken met voodoo, aangezien de traditionalists in Tongo dieren offeren aan hun god in de verschillende altaren. Het landschap van Tongo is heuvelig en ligt vol met rotsen en stenen zoals die op de foto’s. Tijdens de Harmatthan, wanneer de woestijn wind van de Sahara over West Afrika waait maken de rotsformaties vreemde fluister geluiden, maar wij hebben deze niet gehoord aangezien dit seizoen van november tot maart duurt. Toen we arriveerden in het dorp werden we voorgesteld aan de chief (het dorpshoofd), een oudere man met 23 vrouwen en 150 kinderen.
Hij heette ons welkom waarna we vervolgens op het dak van zijn huis konden kijken naar de aparte architectuur van de huizen in het dorp, deze zijn namelijk zo gebouwd dat ze bijna compleet opgaan in het landschap van de omgeving. 


Na deze huizen ook van dichtbij bezocht te hebben klommen we via de rotsen naar een altaar hoog in een grot. Onderweg kwamen we langs een steenformatie met tientallen schedels van ezels. Deze dieren worden gezien als bijzondere offers door de dorpelingen.
Eenmaal aangekomen bij het altaar was het de bedoeling dat we onze bovenlichamen en knieën geheel ontblootten, dit was het offer aan god om de tempel te mogen bezoeken.
Zo moet je volledig bedekt zijn als vrouw, en zo sta je half in je nakie..
Gelukkig had ik al in mijn handige gids van Ghana gelezen dat dit gebruikelijk was, anders had ik het nogal vreemd gevonden gok ik zo. Bij het betreden van het altaar zagen we de zoon van de priester naast een enorme stapel veren gemengd met bloed van de geofferde dieren zitten. Achter hem stond een stapel kalebas schalen, deze werden daar achter gelaten als de verzoeken van mensen ingewilligd waren door hun god. Hij vertelde ons dat het altaar in tongen tot je spreekt en verteld welk dier er geofferd moet worden voor het verzoek wat je vraagt. De god is vredelievend, want wraak acties zullen niet vervult worden. Het was al met al een bijzonder tafereel. Tongo bracht daarbij een aparte sfeer met zich mee door de vele occulte voorwerpen en gebruiken.


Vanuit deze plaats vervolgden we onze reis naar Bolgatanga om daar een kijkje te nemen in het cultural centre; een plaats vol met traditionele kunst van lokale artiesten die allerlei zaken verkopen zoals slangenhuiden en djembés tot leren tasjes en beeldjes.
Je wordt verwacht om in ieder winkel een kijkje te nemen. Ik sloeg een winkeltje over en kreeg gelijk de vraag waarom ik niet bij deze meneer naar binnen ging om te kijken wat hij te bieden had.
Nadat we allemaal een mooie souvenir gekocht hadden waren we moe en reden we naar ons hotel om uit te rusten.
Hier bleek dat het blok van onze kamers geen elektriciteit had momenteel, dus konden we voor dezelfde prijs in superdeluxe suites met regendouches verblijven. Een nogal schril contrast met het uitzicht buiten de kamers waar er gewoon armoedige huisjes staan.
Aan de receptie werd wel verteld dat mijn mannelijke huisgenoten niet samen in één bed mochten slapen. Dit wordt geassocieerd met homoseksualiteit en dat is wettelijk gezien verboden in Ghana, ondanks dat de wet niet zó serieus gehandhaafd wordt. Nadat de hotelstaff de ontevreden geluiden van de jongens hoorden mocht het ineens wel tegen verwachting in.
Dit zijn de momenten waarop het lastig is om je onvrede over bepaalde culturele gebruiken niet door te laten schemeren. Gelukkig was het personeel wel erg vriendelijk en behulpzaam.


De volgende dag trokken we verder richting Paga, een krokodillen vijver dicht bij de grens van Burkina Faso. In de vijver zwemmen zo’n 300 krokodillen en sommigen van deze hen zijn tam. De mensen het dit gebied leven al jaren samen met de dieren, en ze worden gezien als gereïncarneerde voorouders en dus vereert. Een aantal andere krokodillen zijn eerder bang voor mensen. De kinderen uit het gebied zwemmen gewoon in de vijver en de vrouwen doen er hun was. Er werd voor ons een tamme krokodil het water uit gefloten zodat wij super stoere en gevaarlijke foto’s konden nemen en de krokodil konden aaien.
Toen we klaar waren met het aanschouwen van de krokodillen vertrokken we naar onze laatste bestemming: het Pikworo slave camp. Daar legde de tourguide ons van alles uit over deze transitie plaats waar mannelijke en vrouwelijke slaven gebracht werden voordat ze doorverkocht werden aan de Cape Coast. Ze werden naar Pikworo gelokt met de valse belofte dat ze naar een betere plek zouden gaan. Of anderen werden gewoon gekidnapt op weg naar hun boerderij. Veel slaven stierven op deze plek door de slechte omstandigheden en voedsel schaarste. Er waren uitkijk punten op rotsen en gewapende mannen om de slaven binnen het gebied te houden. Bij poging tot ontsnapping of protest werden ze neergeschoten of aan een rots vast gebonden waarna ze uren blootgesteld werden aan de bloedhete zon als martel methode. De rots waar de mannen op de video muziek op maken werd gebruikt om samen te komen en te dansen en zo afleiding te zoeken van de barre situatie.  De akoestiek komt van de bewerkte stenen en de manier waarop die geplaatst zijn. Het is een vreemd iets om te bedenken dat slavenhandel vroeger de normale gang van zaken was en hoe er naar mensen levens gekeken werd.

Toen we alle plekken bezocht hadden heb ik Ghanese Fufu gegeten: een deegbol gemaakt met yam (wat soortgelijk is aan een aardappel), samen met palmnoten soep. Uiteraard met mijn linkerhand, zoals het hoort hier. Na het avondeten zijn we weer terug naar Tamale gegaan. Het was een avontuurlijk en interessant weekend, en we waren erg blij dat we overal nog toegang hadden.

Hier nog wat feitjes:

-Na het bezoeken van het altaar in Tongo hoorden we een ratelslang onder de stenen dichtbij ons. We zijn toen heel snel naar beneden gegaan.

-Tongo is uitgeroepen tot werelderfgoed door Unesco vanwege de rijke cultuur die er bewaard is gebleven.

-Ik probeer nu al een maand shampoo te kopen in Ghana, maar na stad en land af gezocht te hebben ben ik het nog steeds nergens tegen gekomen gek genoeg.

Foto’s

6 Reacties

  1. Pa:
    28 april 2020
    Eenmaal aangekomen bij het altaar was het de bedoeling dat we onze bovenlichamen en knieën geheel ontblootten, dit was het offer aan god om de tempel te mogen bezoeken.. mooie smoes (moet ik onthouden)
  2. Yara Bakker:
    29 april 2020
    Heel gaaf Deborah! Fijn om je reis een beetje te kunnen volgen
  3. Eline:
    29 april 2020
    Wauw wat vet dit! Echt een avontuur wat je de rest van je leven bij je draagt ☺️ En heel leuk om te lezen wat je allemaal meemaakt!
  4. Carla:
    29 april 2020
    Telkens weer vind ik het interessant om te lezen wat jij daar mee maakt.
    Zeker ook zoals de mensen daar leven en denken.

    Wat fijn dat je nu eens een paar dagen gereisd hebt en wat meer van het land gezien hebt. Met aandacht heb ik het gelezen en soms ook verbazing ( met de offers).
  5. Mirjam de la Vieter-Ausems:
    30 april 2020
    Veel bijzondere en indrukwekkende ervaringen heb je afgelopen weekend opgedaan zeg!
    Dit had je ook zeker niet mogen missen.
  6. Ma:
    1 mei 2020
    Ben super trots op je! Je ontdekt een compleet andere wereld, een ervaring voor de rest van je leven.