Introductie week

Aninwala! (Goedeavond in de lokale taal hier: Dagbani)

De eerste week hier is werkelijk voorbij gevlogen zeg.. Afgelopen maandag vertrok ik richting Accra, de hoofdstad van Ghana. Bij de gate op het vliegveld zag ik al allemaal vrouwen in kleurrijke Afrikaanse kleding

In Accra aangekomen werdt ik verrast door alle vriendelijke en behulpzame Ghanezen. Twee jongens hielpen me bij het vinden van een taxi richting mijn hotel en het onderhandelen over een goede prijs hiervoor. Na een korte nacht daar vertrok ik weer terug naar het vliegveld voor de vroege binnenlandse vlucht naar Tamale (Ghana is zo’n 6x groter dan Nederland). Vanuit het vliegtuig raampje zag ik al wat traditionele compounds, dit zijn een aantal hutjes van modder en grasdaken waar vaak grote families in wonen.

De eerste dag in Tamale heb ik mijn appartementje alvast bekeken samen met Renalda, de oprichtster van Heart4Ghana. Via haar loop ik stage in het nutrition center. Er zijn hier gek genoeg geen straatnamen en huisnummers zoals in Nederland, mensen geven je gewoon een routebeschrijving naar hun huis. Naast dit is alles anders eigenlijk: Niemand houd zich aan verkeersregels, er lopen overal geiten, kippen, koeien en een soort rare fazanten rond, je buigt hier voor ouderen, communicatie is veel minder direct dan in Nederland (afgezien van huwelijks aanzoeken uit het niets) en in huis zijn er wekelijks momenten waarin het water en de stroom uitvalt. Ik schrijf bijvoorbeeld deze blog onder het genot van kaarslicht doordat er een stroomstoring is. Maar dat back to basic leventje bevalt me wel. Vers gelegde kippen eieren op brood en de was gewoon met de hand doen, echt prima. Wat ik minder prettig vind is dat niemand hier gehoord heeft van vuilnisbakken. Alles wordt gewoon op straat gesodemieterd: “want als het regenseizoen komt stroomt het toch weg.” En wij maar netjes afval scheiden..

Op de tweede dag heb ik de stad bezocht en de moskee beklommen. Ongeveer 80% van de bevolking hier is moslim, de rest is christelijk of hangt een traditioneel geloof aan met inheemse goden. Geen geloof hebben kan hier eigenlijk niet, dus ik verkoop tot nu toe maar een praatje over mijn spirituele geloof waarin ik god in de natuur vind. Wat erg mooi is in Ghana is dat al die verschillende religies wel van elkaar geaccepteerd worden zonder gedoe. Na het uitzicht vanaf de moskee gezien te hebben ging ik naar het culturele centrum waar ze voornamelijk voor toeristen mooie Afrikaanse souvenirs verkopen voor veel te veel geld. Naast deze markt zat een soort van chopbar waar ik typisch Ghanese Fufu gegeten heb. Dit is een soort deegbal van cassave en bakbanaan geserveerd met pindasoep. Je eet het door met 2 vingers een stuk deeg af te ‘knippen’, en deze in de soep te dopen. Dit doe je uiteraard met je rechter hand aangezien je linkerhand gebruiken voor welk doeleinde dan ook beschouwd wordt als onbeleefd, hiermee wrijf je je billen af namelijk. Ghanese drankjes zijn bijvoorbeeld ‘Sobolo’ een soort hibiscus frisdrank en ‘ZoomKoom’ een mix van water en bloem, gezoet met suiker.

Op vrijdag bezocht ik Kings Village, de stageplek waar ik morgen ga starten. Dit is een groot complex met een ziekenhuis en nutrition center waar een compound aangebouwd is voor moeders die opgenomen zijn met hun baby’s. In de dorpjes waar zij vandaan komen leven ze ook zo, dit voelt dus vertrouwder voor hen. Bij iedere afdeling die we bezochten werdt ik heel officieel voorgesteld aan de werknemers. Eenmaal thuis aangekomen leerde de buurvrouw me hoe je op Afrikaanse wijze een hoofddoekje vouwt. Na dit 100x zelf geprobeerd te hebben en uitgelachen te worden door haar kindjes lukte dit redelijk. Foto’s volgen nog ;) De kinderen hier vonden het trouwens ook hilarisch toen ik mijn taalessen in praktijk bracht bij de lokale marktjes.

Op zaterdag hing ik de handwas buiten op, dit droogt lekker buiten in 40 graden. Renalda moest wel even uitleggen dat het niet gebruikelijk is in Ghana om je ondergoed buiten te hangen. Oepss! Best logisch als je je bedenkt dat mannen hier al opgewonden raken van blote schouders en knieën. Een heerlijk ordinaire luipaardenprint slip is dan toch niet helemaal gepast..

Na een vrij relaxte zaterdag ben ik vandaag nog gezellig gaan lunchen met 2 studenten uit de UK die ik ontmoette op het vliegveld in Tamale, zij deden een aantal jaar geleden vrijwilligerswerk in Ghana, en kwamen nu terug voor een bezoek aan hun gastgezin en wat sightseeing. Ik geloof dat we omgerekend 25 euro betaald hebben voor 4 maaltijden en 2 drankjes pp in dit restaurant. Als foodie hoor je mij dus zeker niet klagen.

Tot dusver de eerste blog! Nog een aantal feitjes speciaal voor jullie:

-In de supermarkten hier is er speciaal iemand aangenomen om je producten in zakjes te doen.

-Er zijn zelden blanke mensen op straat te zien, ieder kind roept dan ook: ‘salaminga hello!’ (Hallo blanke)

-In de lokale taal heb je voor alles een vraag, niet alleen hoe gaat het, neee: hoe gaat het met je huis, de kinderen, je gezondheid, je business, etc etc.