Week 4

Wat kan er veel gebeuren in èèn week.. Vorige week schreef ik nog over mijn ervaringen en stage hier, toen was er pas net bekend dat in Ghana de eerste corona case bevestigd was. Een week verder en we zitten op 20 gevallen en de eerste dode. (Grote kans dat het aantal besmettingen veel hoger ligt).

Ook volg ik natuurlijk het nieuws in Nederland, ik schrik er van hoe hard het gaat, en dat iedereens leven momenteel op z’n kop staat. Mensen maken zich zorgen over hun gezondheid, dierbaren, financiën en hoe de toekomst er uit gaat zien. Het is massa hysterie. Ook hier is die aanwezig. Vooral door de zwakke gezondheidszorg, en doordat de nodige maatregelen zoals binnen blijven en afstand houden van elkaar hier moeilijk toepasbaar zijn. Mensen verdienen geld op de drukke markten en uitkeringen zijn hier niet.  Verder is iedereen in de steden wel  gëinformeert, maar in de afgelegen dorpen hebben ze vast geen idee wat er gaande is, alleen als ze een radio bezitten. Voordeel is dat het virus zich wellicht minder snel naar deze dorpen verspreid. 

Vorige week kreeg ik een mail van de Rijksoverheid met het bericht om na te gaan denken over terugkeren naar Nederland door de zwakke gezondheidszorg hier en ontwriching van het vliegverkeer. Zo een bericht neem je uiteraard serieus. Het voelt vreemd. Enerzijds is mijn woonplaats, Breda juist een complete besmettingshaard, anderzijds is hier vast zitten ook geen fijn idee.

Dus heb ik vluchten gezocht. Maar vanaf toen werden er al super veel vluchten geannuleerd En uiteindelijk kwam het gedurende de week zo ver dat er repatriërings vluchten ingezet werden. Deze zijn echter onbetaalbaar, de prijs startte op 1400 euro, en gister werden ze al verkocht voor 1800. Vind het grofweg schandalig, en voel me in de steek gelaten door de Nederlandse overheid. De vluchten zitten overigens allemaal vol.

Vanaf vandaag heeft Ghana besloten de grenzen dicht te gooien en niemand meer binnen te laten. De situatie is onzeker zoals overal ter wereld. Ik merk dat ik soms vlagen van lichte angst en eenzaamheid ervaar, zeker omdat iedereen in Nederland ook druk genoeg is met zichzelf op dit moment. Gelukkig heb ik veel steun aan mijn ouders die dagenlang geprobeert hebben om vliegmaatschappijen en de ambassades te bereiken. Helaas mocht het niet baten: Velen zijn onbereikbaar geworden door de drukte.

Ik probeer rustig te blijven en af te wachten hoe het loopt. De maatregelen die ik kon nemen heb ik getroffen: Heb antibiotica en malariakuren gekocht, zodat als ik iets op loop de middelen in huis heb om het te behandelen. Verder heb ik houdbare producten in huis gehaald. Dit geeft nog enigszins een gevoel van controle. Verder ga ik proberen om alleen de objectieve overheids websites in de gaten te houden voor de updates. Al de andere kanalen veroorzaken onrust merk ik. Wie weet blijkt deze paniek over een aantal maanden wel zwaar overtrokken te zijn geweest. Meer dan jezelf en je mede mens beschermen en je aan de hygiënische voorschriften houden kun je niet doen uiteindelijk.

Feitje van de week:

-De minister van Ghana heeft het volk opgeroepen om woensdag een vast en bid dag te houden.