Week 5
Een week voelt hier soms zo lang doordat er zo veel gebeurd en veranderd.
Èèn week geleden kwamen er 2 Belgische studenten die in Ghana verbleven terug naar Tamale, zij kregen van hun school heel vroeg te horen dat ze terug moesten komen naar België door de coronacrisis. Op dat moment liet mijn school de keuze om naar huis te gaan aan mij over, nog steeds heb ik daarin zelf de vrijheid overigens. Maargoed, de 2 jongens konden al niet meer terug keren door alle gecancelde vluchten. Ze woonden tijdens hun verblijf hier in een gastgezin. Maar aangezien er in de hoofstad Accra ook corona cases zijn, en zij daar op het vliegveld vast zaten voor meerdere dagen, leek het hen geen goed idee om daar naar terug te keren. Ik huur hier zelf een appartement, en na overleg spraken we af dat zij bij mij konden verblijven. Heb ik ook weer wat meer aanspraak, zeker nu mijn stageplek zijn deuren sluit door de situatie die gaande is. Maarja.. ze moeten dan wel even 2 weken in quarantine natuurlijk. Dus ik besloot om tijdelijk 2 weken bij Renalda te verblijven om risico’s op besmettingen en verspreiding te voorkomen.
Naast deze volksverhuizing hoorden we ook dat de grenzen hier gaan sluiten en dat het verkeer tussen de grote steden met besmettingen ook stil gelegd wordt. Langzaam maar zeker komen er steeds meer regels omdat het aantal gevallen in Ghana toeneemt. Er zijn nu 141 COVID-19 cases, wat dus heel erg meevalt in vergelijking met Nederland bijvoorbeeld. Er zijn ook nog geen cases in Tamale bevestigd. De vraag is alleen nog steeds of dat ook echt zo is, of dat de registratie gewoon minder goed bijgehouden wordt dan in Europa.
Momenteel kan ik niets meer doen dan wachten op de repatrierings vluchten die hier wellicht nog komen. Ik merk dat ik hier minder mee krijg van de crisis die gaande is omdat ik de lokale bevolking niet dagelijks spreek. Ook het nieuws kijk ik hier niet. Ergens is dat wel prettig omdat ik me nu redelijk relaxed voel hier en de situatie accepteer.
Probeer mij hier nu te focussen op zoveel mogelijk stage opdrachten af te ronden die ik voor school aan moet leveren, om studievertraging te voorkomen. Daarmee moest ik helaas wel mijn onderzoek weer opnieuw starten in een ander dorp doordat ik niet meer bij het Nutrition centre terecht kan. Op vrijdag bezocht ik een dorpje vlak bij huis: Sognaayili, om hier een interview te houden met de sub-chief (het dorpshoofd). Ik heb zo nuttige en interessante informatie gekregen over de stam hun visie op voeding.
Feitjes:
-In veel delen van the nortern region krijgen kinderen geen eieren en vlees omdat er gelooft wordt dat zij daardoor dieven worden.
-Vanaf 18 jaar krijgen ze toestemming voor het eten van de producten
-Eiwit tekorten komen veel voor bij kinderen mede door culturele overtuigingen zoals deze.
of wel
Het bijgeloof is een kind van de angst, van de zwakheid en de onwetendheid. (Frederik II van Pruisen
Frederik II van Pruisen)
Bizar om te zien hoe het coronavirus iedereen wereldwijd in zijn macht heeft, in welke mate dan ook.
Wanneer de bevolking in Tamale besmet zou raken dan zal er begrijpelijk grote paniek ontstaan.
Dit o.a. omdat de gezondheidszorg er zeer beperkt is en men wel beseft dat de kans op overleven (bij ernstig zieken) klein is.
Het is natuurlijk ook ongunstig voor de economische omstandigheden die er toch al slecht zijn.
Een grote uitbraak van het coronavirus zou de boel daardoor ook behoorlijk kunnen ontwrichten op maatschappelijk vlak.
Hopelijk helpen alle voorzorgsmaatregelen, waaronder lockdown voor 2 weken
en blijft Tamale gespaard van het virus en de gevolgen!
Ik hoop dat je zo snel als mogelijk terug kunt keren naar Nederland en dat het tot die tijd veilig voor je blijft in Tamale!
Natuurlijk heel jammer voor je dat jouw stage in Ghana door de corona-crisis zo verloopt maar veiligheid en gezondheid staan voorop.
Veel sterkte met alles, blijf gezond en pas goed op jezelf!
Liefs, Mirjam xxx